شراب

 بده   ساقیــــــــــــــــــــــــا  آب  آتش  لباس

                          که مستی کند اهـــــــــــــــــــل دل التماس

 مئی لعل در ساغــــــــــــــــــــــــــــــر زرنگار

                          بود روح پرور چو لعــــــــــــــــــــــــــــــل نگار

 خوشا آتش شــــــــــــــــــــوق ارباب عشق

                          خوشا لذت درد اصحـــــــــــــــــــــاب عشق

 بیار آن شــــــــــــــــــــــــرابی چو آب حیات

                           که یابد ز بویش دل از غــــــــــــــــــم تجات

 خوش آن دل که دارد تمنــــــــــــای دوست

                           خوش آنکس که در بند ســــــودای دوست

 خوش آن دل که شیداست بر روی دوست

                            خوش آن دل که شد منـزلش کوی دوست

 شراب چو لعــــــــــــــــــــــل روان بخش یار

                             شراب مصفــــــــــــــــــــــــــــا چو روی نگار

 خوشا می پرستی ز صحـــــــــــــــاحبدلان

                             خوشا ذوق مستی ز اهــــــــــــــــــل دلان

 - سعدی