ای دختــــــر سمرقند
شیرین و عسل خوش خند
ای دخت بلوچستان
ماننـــــــد گلی بوستان
تو زینت ی بهاری
دختر بلوچ نگاری
سردار و میر دختی
تو شیر زن نهانی
دختر بلوچ آن گل شکفت
بلبل همی وصفش بگفت
دختر بلوچ لاله عیان
اندر گلستان بود نهان
تو غیرت مردان ما
دخت بلوچ تو مان ما
سردار دختی تو بدان
از بیگانگان تو دور بمان
ای شیر زن دخت نترس
از مکر این مردان بترس
قوم بلوچ با غیرتش
دختر بلوچ بود زینتش
- رند بلوچ
روچاں وتی سر ایر کُت، تاریں شپ ءَ الهوش کُت
ماه ءَ وتی راه گُم کُتگ، آه جمبراں ماں پوش کُت
بیا او منی هال ءَ بچار، دل تو وتی راز ءَ بدار
بازیں گماں سریچ تاس، شومیں دلاں هم جوش کُت
چونیں هَیالے کِیت دلاں، سوچیت منا ماں اندر ءَ
درنزاں ماں آرساں اشکراں، آسیں شراب ءِ نوش کُت
شب هم روان انت پہ سَحر، بازیں هَیال ءَ بے خبر
تاریں شب ءُ دوریں نظر، باریں کدی من هوش کُت
بے سار بیت دل هم زبان اے وٹ وٹیں گپ کنت بیان
گو دلبرے فکراں روان، دل گو دلاں گرموش کُت
رند ءَ وتی شب روچ کُت، رازو وتی دل دوچ کُت
دُروایں شپ ءَ ماں سوچ کُت، گون دلبراں دلگوش کُت
- رند بلوچ
مستم ز باده نابـــــــــی، ما را شراب بس است
حور و بهشت چه خواهم، خانه خراب بس است
جامی ز دست رضــــــــــوان کی را نصیب گردد
ساقی تو پیش کن جام، ما را جنــاب بس است
رند بلوچ
خوش بدیدم عارفان را صحبت خمـــــــــار مست
عاشق با صــــــــــدق باده وعده ی دیدار مست
مست عاشق مست معشوق هم باندر راز خود
پیــر مست و میر مست و شیخ در سرار مست
محتسب را مست دیـــــــــــــدم در میان میکده
صحن مست و خلق مست و جملگی باز مست
هـــــــــــر کرا در باغ دیدم مست بود و بی خیر
زاغ مست و باغ و مست غنچه و گلـــزار مست
بادشاهان مال مست و ما غــریبان حال مست
خوبرویان ناز مست و عاشقان دیـــــــدار مست
یار بر من مست آمد خون ز لبـــــــها می چکید
زلف مست و خال مست و طره ی طرار مست
بده ساقیــــــــــــــــــــــــا آب آتش لباس
که مستی کند اهـــــــــــــــــــل دل التماس
مئی لعل در ساغــــــــــــــــــــــــــــــر زرنگار
بود روح پرور چو لعــــــــــــــــــــــــــــــل نگار
خوشا آتش شــــــــــــــــــــوق ارباب عشق
خوشا لذت درد اصحـــــــــــــــــــــاب عشق
بیار آن شــــــــــــــــــــــــرابی چو آب حیات
که یابد ز بویش دل از غــــــــــــــــــم تجات
خوش آن دل که دارد تمنــــــــــــای دوست
خوش آنکس که در بند ســــــودای دوست
خوش آن دل که شیداست بر روی دوست
خوش آن دل که شد منـزلش کوی دوست
شراب چو لعــــــــــــــــــــــل روان بخش یار
شراب مصفــــــــــــــــــــــــــــا چو روی نگار
خوشا می پرستی ز صحـــــــــــــــاحبدلان
خوشا ذوق مستی ز اهــــــــــــــــــل دلان
- سعدی
ای داغ بر دل از غـــــــــــم خال تو لاله را
شرمنده ساخت آهــــو چشمت غزاله را
از انفعال لعـــــــــــــــل لبت لاله در چمن
دیگر بدست خویش نگیــــــــــــرد پیاله را
آگه نگشت شاهــــــد گل گرچه صد هزار
بلبل ز روی درد کشیــــــــــده آه و ناله را
آمد برون بگرد درخت خـــــــــــــط عنبرین
کس گرد ماه ندید بــــــــدین گونه هاله را
آسان ز خوان وصل تو کس بهره ی نیافت
مشکل توان گـــــرفت بدست این نواله را
اوصاف گل ز بلبل بیـــــــــدل توان شنید
چون مثل او نخــواند کسی این رساله را
آزرده کی کند دل محمـــــــــــــــود را ایاز
نیکو کنــــــــــــــد مطالعه گر این قباله را
- محمود غزنوی
تشنه لب افتاده ام در گوشه ی صحرا خراب
بر خیال آب جویی دیــــــــده ام سوی سراب
آب زمــــــــزم فکر کوثر تا به کی آب حیات
ساقیـــــــــــا باز آر جامی زان دریای شراب
- رند بلوچ
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
