لعل لب
ای داغ بر دل از غـــــــــــم خال تو لاله را
شرمنده ساخت آهــــو چشمت غزاله را
از انفعال لعـــــــــــــــل لبت لاله در چمن
دیگر بدست خویش نگیــــــــــــرد پیاله را
آگه نگشت شاهــــــد گل گرچه صد هزار
بلبل ز روی درد کشیــــــــــده آه و ناله را
آمد برون بگرد درخت خـــــــــــــط عنبرین
کس گرد ماه ندید بــــــــدین گونه هاله را
آسان ز خوان وصل تو کس بهره ی نیافت
مشکل توان گـــــرفت بدست این نواله را
اوصاف گل ز بلبل بیـــــــــدل توان شنید
چون مثل او نخــواند کسی این رساله را
آزرده کی کند دل محمـــــــــــــــود را ایاز
نیکو کنــــــــــــــد مطالعه گر این قباله را
- محمود غزنوی
